Sunday, December 26, 2010

വാക്ക്

ഒരിക്കല്‍ സന്ധ്യയില്‍ മുറിഞ്ഞു വീഴുന്ന
മഴയുടെ ഒച്ച നിലയ്ക്കും വേളയില്‍
പരശ്ശതം ചിന്ത വകഞ്ഞു നീക്കി നീ
എനിക്ക് തന്നുവോ തളിര്‍ത്ത സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ !!

ഒരിറ്റു ശ്വാസത്തെ പുണര്‍ന്നുറങ്ങുവാന്‍
കൊതിക്കും അച്ഛനെ മനസ്സിലോര്‍ത്തു നീ
ഒരിറ്റു കണ്ണുനീര്‍ ഇനിയില്ലാത്തൊരാ
തളര്‍ന്നോരമ്മയും മനസ്സിലെത്തിയോ?

പറഞ്ഞുവോ നിനക്കതാണ് ജീവിതം
അറിഞ്ഞുവോ ഞാനും അതാണെന്‍ നീറ്റലും.
ദരിദ്രവേഷവും തളര്‍ന്നോരോര്‍മ്മയും
വിളര്‍ത്ത സ്വപ്നവും  നിനക്ക് തന്നു ഞാന്‍
 
ഇതല്ലാതൊന്നുമേ  തരാനില്ലെന്നുമേ
നിനക്ക് ഞാനൊരു വ്യധയാണെന്നുമേ
തകര്‍ന്ന ജീവിതം അതിന്‍റെ ഓളത്തില്‍
തകര്‍ന്നടിയട്ടെ ഇനി ഞാന്‍ പോകട്ടെ. ?
 
വിജനമീ ഭൂമി മഹാസമുദ്രവും
നിലയില്ലാക്കയം  എനിക്കാരോമനേ  
ഇനി നിന്‍ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ എനിക്കുള്ളതല്ലേ
ഇനിയും ജീവിതം വിജയിക്കാനല്ലേ ? 
 
ഇനി നിന്‍ നൊമ്പരം അതിന്‍റെ  ആഴത്തില്‍
അലിഞ്ഞു പോകട്ടെ കരയല്ലേ  ഇനി......

No comments:

Post a Comment